Με αφορμή την παραπάνω συζήτηση παίρνω το θάρος να παρατηρήσω ότι μερικές φορές οι συνδέσεις μεταλλικών μελών πρέπει να γίνονται ικανοτικά ως προς την σειρά αστοχίας.
Δηλαδή εννοώ ότι αν σκεφτούμε την παρπάνω κατασκευή του συναδέλφου (μια αμφιέρ. δηλ.) σε περίπτωση φόρτισης παραπάνω από αυτήν που έγινε ο υπολογισμός πια θα είναι η πιθανή μορφή αστοχίας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση αν η σύνδεση διαστασιολογηθεί με V=30kN, θα είναι το πρώτο τμήμα που θα αστοχήσει καθώς δεν θα προλάβει η ροπή στο μέσον να γίνει ίση με τη ροπή διαρροής του ΗΕΑ 200.
Για τον λόγο αυτό (και όχι για ψυχολογικούς λόγους) επιμένω ότι θα πρέπει να σχεδιαστεί με μεγαλύτερη τέμνουσα. ΄
Ελπίζω να μη σας κούρασα με τη φλυαρία μου...