Τι είναι αρχιτεκτονική

[Efpalinos]

Ενδιαφέρουσα η άποψή σου Zena, μου θύμισε τη συμβουλή κάποιου καθηγητή στο πανεπιστήμιο που μας έλεγε να μην ανησυχούμε και τόσο αν το γραφείο που θα βρούμε δουλειά (για πρακτική εξάσκηση) θα έιναι πολύ καλό ή πολύ κακό. Υποστήριξε δε ότι από ένα πολύ κακό γραφείο ίσως να μαθαίναμε και περισσότερα! Αυτά έχουν μια βάση.

Πάντως για να καταφέρουμε το καλό σίγουρα θα πρέπει να αναζητήσουμε και να μελετήσουμε τα καλά πρότυπα - γιαυτό και ο καλύτερος τρόπος να μάθει κάποιος στην αρχιτεκτονική έιναι να ταξιδέψει, να μελετά ενδιαφέροντα κτίρια (όχι απλά να τα φωτογραφίζει!) και να γεμίζει την ζωή του με ανθρώπινες εμπειρίες, στο κάτω-κάτω η αρχιτεκτονική είναι το πλατό, η σκηνή, το "στούντιο" στο οποίο ξετυλίγεται η ζωή μας. Πρέπει να ξέρει κανείς τόσα πολλά για τους ανθρώπους, για τη ζωή για να μπορέσει να σχεδιάσει κτίρια που θα στεγάσουν και θα εμπνεύσουν ίσως ακόμη όμορφες εμπειρίες.

Στους φίλους και συναδέλφους μηχανικούς, βλέπω τη λογική να ξεκινάνε πάντα από μια πρακτική / λογική θεώρηση. Σαν αρχιτέκτονας με ιδιάιτερες επιρροές απο το ρασιοναλισμό και τον "αντικειμενικό/ επιστημονικό" τρόπο προσέγγισης νοιώθε πως έχω πολλά κοινά με ένα μηχανικό. Η προσπάθεια μου για διάλογο εδω απευθύνεται περισσότερο σε μηχανικούς, σαν μια γέφυρα προσέγγισης.

Ίσως κατι από όσα έγραψα παραπάνω φάινεται δυσνόητο, όμως στη πραγματικότητα αυτό που κάνει τη διαφορά στο τρόπο σκέψης έιναι η προσέγγιση, από που πλησιάζουμε ένα θέμα. Κάπου λοιπόν αναφερω μερικές "οδηγίες" δεν τις γράφω ρητορικά και φυσικά ούτε διδακτικά - δείτε τες σας ένα παιχνίδι σκέψης, και τολμήστε - σκεφτείτε με φαντασία, να εκφράσετε αυτό που ίσως θα σας φαινόταν σουρεαλιστικό! Ξεκινήστε από ένα υλικό (μπετόν ή ξύλο ή αέρας ή φως), ή μια φόρμα (μια πόρτα ή σκάλα ή παράθυρο ή δέντρο ή μια πλαστική σακούλα), οτιδήποτε σχετικά απλό - όχι πολύπλοκες συνθεσεις ( πχ Παρθενώνας, Μουσείο, ΦΙΞ,) Τι έρχεται στο μυαλό σας? Τι εικόνα, σκέψη, εμπειρία - γιατί, πως? Γιατί σας αρέσει γιατί όχι?
Όλα τα κρασιά γίνονται λίγο πολύ με τον ίδιο τρόπο. Όμως λίγα είναι αυτά που μας σαγηνεύουν, που τα θυμόμαστε ή θυμόμαστε ακόμη και τις στιγμές που τα γευτήκαμε, γιατί? Είναι μόνο επιστήμη είναι μόνο τέχνη - που σταματά το ένα και αρχίζει το άλλο?