Τριτοβάθμια εκπαίδευση - Προτάσεις αλλαγών

[mred-akias]

Τους φοιτητές τους κρατάς πάρα πολύ εύκολα σε εγρήγορση με το να τους δίνεις την ευκαιρία να κυνηγήσουν αυτό που θέλουν. Και αυτό γίνεται πάρα πολύ απλά: καταργούνται οι πανελλαδικές και τέλος.
Ξεχωριστές εξετάσεις για το απολυτήριο και ξεχωριστές εξετάσεις για την εισαγωγή στην σχολή. Στις τελευταίες δε τα μαθήματα και την ύλη θα τα καθορίζει το εκάστοτε τμήμα. Γτ δεν έχει κανένα νόημα να χάνει κάποιος την θέση στο τμήμα Πολιτικών επειδή δεν έγραψε βιολογία ή να μην μπει αρχιτεκτονική επειδή δεν έγραψε Αρχές Διοίκησης ενώ το να μην μπει στους Χημικούς/Μεταλειολόγους (και Μηχανολόγους?) επειδή δεν έγραψε χημεία είναι νορμάλ. (Το σύστημα των πανελληνίων είναι τόσο άστοχο -και για ειδικότητες/επαγγέλματα άσχετα του μηχανικού- που νομίζω δεν έχει νόημα να κοιτάμε την εξυγείανσή του.)

Με τα παραπάνω έχεις έναν πρωτοετή φοιτητή ο οποίος είναι ένα άτομο που βρίσκεται σε μια σχολή/τμήμα με ένα συγκεκριμένο αντικείμενο το οποίο το επέλεξε και δεν βρέθηκε εκεί από σπόντα. Και όταν ο φοιτητής έχει σκοπό τον οποίο τον έχει καθορίσει μόνος του, αρχίζει να απαιτεί. Και απαιτεί να σκέφτεται ο καθηγητής ότι κάτι πάει σταβά με το μαθημά του όταν στο αμφιθέατρο έρχονται 10 άτομα. Απαιτεί το prestige του μαθήματος να μην καθορίζεται από το ποσοστό ατόμων που κόβονται ασχέτως του πόσοι παρακολουθούν (πόσο "δύσκολο" παρουσιάζεται το μάθημα) αλλά από το ποσοστό ατόμων που το περνούν όταν παρακολουθούν (στην ουσία κατά πόσο ο καθηγητής έκανε ορθά καιευσυνείδητα την δουλειά του). Ναι θα υπάρχουν φοιτητές που θα κάνουν του κεφαλιού τους, αλλά δεν θα γεμίζουν οι σχολές με άτομα που δεν ξέρουν γτ στο καλό βρίσκονται εκεί (εκτός από την τροφοδοσία στις τοπικές επιχειρήσεις δηλαδή).

Έτσι κρατάς τους φοιτητές μέσα. Οι καθηγητές βασικά είναι ακόμα πιο εύκολοι. Σε πρώτη φάση τους δίνεις την δυνατότητα να κάνουν αυτό το οποίο αγαπούν και έχουν αφιερώσει την ζωή τους: να συνεχίσουν την ουσιαστική έρευνα στο αντικείμενό τους. Και όταν τους έρχεται ο ευσυνείδητος φοιτητής (βλ. παραπάνω) που θέλει να μάθει για το ίδιο αντικείμενο, ο καθηγητής δεν θα βλέπει ως αγγαρεία την "μεταλαμπάδευση" κάποιας ξερής γνώσης, αλλά την μύηση κάποιου άλλου στον μαγικό κόσμο του. Και ναι να έχουν σοβαρές αμοιβές οι καθηγητές ώστε να μην υπάρχει κάποια δικαιολογία του στυλ "αναγκάζομαι να κάνω και το παραδίπλα". Φυσικά όποιοι δεν αξίζουν ή έχουν φθάσει στην θέση που έχουν με μη-αξιοκρατικά μέσα θα πάρουν πόδι γτ απλούστατα δεν θα αρκούνται στο παραπάνω και δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν.

Η ιδέα με επιστημονικό περιοδικό μου άρεσε, αρκεί να έχει χώρο και για καθηγητές και εργαστηριακούς βοηθούς/μεταπτυχιακούς και για φοιτητές.

Να εφαρμοσθεί η ιδέα των Teaching Assistants. Λχ φοιτητές που έχουν περάσει ένα μάθημα και εάν θέλουν, να συμμετέχουν στην διεξαγωγή διαλέξεων και εργαστηρίων σε συνδυασμό με τους διδάσκοντες/υπεύθυνους εργαστηρίων. Προσωπικά, ό,τι έχω εξηγήσει σε άτομα εκτός τμήματος (από τεχνική θερμοδυναμική σε σχέση με αυτοκίνητα και φυσικοχημεία στον πατέρα μέχρι ρευστομηχανική και γεωχημεία σε φοιτήτρια εκτός πολυτεχνείου), μου έχει μείνει "χαραγμένο" στο μυαλό μου. Εκτός αυτού επιτρέπει στον φοιτητή να δει την άλλη όψη του νομίσματος και τον φέρνει σε στενότερη επαφή με άτομα που έχουν παρόμοια ερευνητικά ενδιαφέροντα. Επίσης ο φοιτητής να πληρώνεται για το παραπάνω.

Να υπάρχουν θέσεις εργασίας ειδικά σχεδιασμένες για φοιτητές στα πλαίσια του ιδρύματος με τις σχετικές απολαβές. Να υπάρχουν υποτροφίες καλής/άριστης επίδοσης, υποτροφίες με βάση το εισόδημα και με υποχρέωση από πλευράς του φοιτητή να δείξει βελτίωση στους βαθμούς του, και να υπάρχει και μια κλήρωση που θα απονέμονται χρηματικά βραβεία για αγορά βιβλίων και εκπαιδευτικών μέσων σχετικά με το αντικείμενο, με κάποιο μηχανισμό επιβεβαίωσης των σχετικών αγορών λχ προσκομίζοντας την απόδειξη. (Οι προτάσεις αυτής της παραγράφου εν μέρει πηγάζουν απ΄το γεγονός ότι θέλω βιβλία συνολικής αξίας περίπου $800 και φυσικά δεν μπορώ να τα αγοράσω).

Επίσης, καθηγητές, μεταπτυχιακοί και φοιτητές να μπορούν να εισηγηθούν για τον εργαστηριακό εξοπλισμό, ωστόσο η τελική απόφαση να λαμβάνεται από την ομάδα.

Οι παρατάξεις (σε όλες τις βαθμίδες) να μην "υπάρχουν" στον χώρο του ιδρύματος. Αυτό είναι λεπτό (καθώς δεν μπορείς να φθάσεις στο άλλο ακρο και να καταπατήσεις το πνευματικό άσυλο) ωστόσο πρέπει να μην έχουν ρόλο στα κοινά. Το να μην δίνεις χώρο στις παρατάξεις είναι ένα πρώτο βήμα (πχ δεν επιτρέπεις την αφισοκόληση) αλλά στην ουσία δεν μπορείς εύκολα να τις εξαναγκάσεις έξω απ'το ίδρυμα. Φυσικά οι ίδιοι οι φοιτητές μπορούν να τις πετάξουν έξω με το να διαχωρίζουν την πολιτική αντίληψη από την διαδικασία μάθησης αλλά αυτό θα γίνει μόνο όταν ο φοιτητής θέλει ουσιαστικά να είναι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Χμ... αυτά προς το παρόν.

ΥΓ: καλώς σας ξαναβρίσκω...