Ιστορία συστημάτων αναρρόφησης κενού

[Samdreamth]

Το σύστημα της Vac – Q – Tec

Το σύστημα Vac – Q – Tecπου εξυπηρετούσε την περιοχή LakeofWoods, κοντά στο Fredericksburg της Βιρτζίνια, ήταν το πρώτο εν κενώ σύστημα συλλογής λυμάτων σε κατοικημένη περιοχή στις Η.Π.Α. Το σύστημα αυτό ακολουθούσε την φιλοσοφία του συστήματος Liljendahl, έχοντας όμως σημαντικές διαφορές.

Το σύστημα Vac – Q – Tec δεν απαιτούσε τουαλέτες κενού ή εσωτερικές, εν κενώ, υδραυλικές εγκαταστάσεις, παρά μόνο έναν συνδυασμένο κεντρικό αγωγό συλλογής μαύρου και φαιού ύδατος. Μεγάλες δεξαμενές (2800 λίτρα) ήταν αναγκαίες σε κάθε κατοικημένη περιοχή για την αποθήκευση των λυμάτων. Τέλος, μια εξωτερική πηγή ενέργειας ήταν αναγκαία για κάθε βαλβίδα δεδομένου ότι λειτουργούσαν με ηλεκτρισμό. Παράλληλα με την εγκατάσταση στην περιοχή LakeofWoods, διάφορα άλλα Vac – Q – Tecσυστήματα αναπτύχθηκαν από ιδιώτες.

Το σύστημα της Colt – Envirovac

Το σύστημα Colt – Envirovacείναι ο άμεσος απόγονος του συστήματος Liljendahl – Electrolux. Ένα τέτοιο σύστημα στην περιοχή SouthSeasPlantation, κοντά στο FortMeyers της Φλόριντα, εξυπηρετούσε 33 κατοικίες. Τα σπίτια είχαν ξεχωριστές υδραυλικές εγκαταστάσεις για μαύρο και φαιό νερό. Ο αγωγός που περιείχε το μαύρο νερό ενωνόταν με τον αγωγό που περιείχε το φαιό αμέσως κατάντη της βαλβίδας φαιού νερού. Ένας ενιαίος αγωγός, που περιείχε τα συνδυασμένα πλέον λύματα, τα οδηγούσε κατόπιν στον σταθμό κενού.

Εικόνα 5 : Το σύστημα Colt – Envirovac.

Το σύστηματης AIRVAC

Το σύστημα AIRVACαποτελούταν από μια πνευματικά ελεγχόμενη βαλβίδα κενού, η οποία κατά την λειτουργία της χρησιμοποιούνταν για την ανάμιξη του μαύρου με το φαιό νερό. Το πρώτο AIRVACσύστημα κατασκευάστηκε στην περιοχή του MathewsCourthouse της Βιρτζίνια το 1970.

Εικόνα 6: Το σύστημα AIRVAC.

Το σύστημα AIRVACεπέτρεπε τη χρήση συμβατικών υδραυλικών εγκαταστάσεων μέσα στα σπίτια, με τα λύματα να ρέουν στους αγωγούς μέσω βαρύτητας και να καταλήγουν σε ένα φρεάτιο/βαλβίδα. Η βαλβίδα ξεκινούσε τον κύκλο λειτουργία της όταν αντιλαμβάνονταν ότι περίπου 38 λίτρα λυμάτων είχαν συσσωρευτεί στο φρεάτιο. Τότε άνοιγε για λίγα δευτερόλεπτα, τα οποία ήταν αρκετά για να εκκενωθούν τα περιεχόμενα του φρεατίου, καθώς επίσης και για να εισέλθει ατμοσφαιρικός αέρας στο σύστημα. Στη συνέχεια, το μίγμα αέρα/λυμάτων μεταφερόταν μέσω αγωγού στον σταθμού κενού.

Επίλογος

Παρότι η τεχνολογία των συστημάτων αναρρόφησης κενού είναι γνωστή εδώ και σχεδόν 150 χρόνια, εν τούτοις, μόλις το 1970 ξεκίνησε η εμπορική εφαρμογή τους.

Με την εξέλιξη της τεχνολογίας τα συστήματα αυτά έχουν γίνει αποδεκτά ως εναλλακτική λύση για την συλλογή και επεξεργασία των λυμάτων, ενώ η αποδοτική και αξιόπιστη χρήση τους γίνεται πλέον σε ολόκληρο τον κόσμο.