α) Αποθήκη έως 15τμ και ύψος έως 2,50μ υπολογίζεται ως Κατηγορία 3.
β) Αν είναι μεγαλύτερου εμβαδού ή ύψους υπολογίζεται με αναλυτικό.
Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, α) και β), η αποθήκη ενδέχεται να μετρά στην κάλυψη και στη δόμηση ενώ δεν διευκρινίζεται αν πρόκειται μόνο για ισόγειες ή και υπόγειες ή ακόμα και δώματος, ούτε επίσης έχει καμία σημασία αν έχουν ή όχι χιλιοστά επί του οικοπέδου.
Αυτά νομίζω συμφωνούμε ότι είναι ξεκάθαρα.

Γιατί να διαφέρει η αντιμετώπιση αποθήκης που προκύπτει από επέκταση νόμιμης αποθήκης και μάλιστα υπόγειας;

Επίσης, είναι σαφές νομίζω ότι ο συντελεστής υπέρβασης δόμησης μπαίνει μόνο όταν ο χώρος είναι κύριος. Τουλάχιστον αυτό διαβάζουμε στο Παράρτημα Α'.
Είναι;

Πώς λοιπόν θα μπορούσε κάποιο δικαστήριο να καταδικάσει μηχανικό που καταμέτρησε την αυθαιρεσία αλλά υπολόγισε το πρόστιμο ακολουθώντας όχι μόνο το γράμμα του Παραρτήματος Α' αλλά και το πνεύμα του νόμου.
Διότι δεν μπορεί βάσει της αρχής της αναλογικότητας το πρόστιμο να είναι το ίδιο σε χώρους κύριας χρήσης και σε χώρους βοηθητικής χρήσης πόσω μάλλον όταν εδώ έχουμε χώρο που δεν προσμετράται στη δόμηση.
Η "ζημιά" που γίνεται στο περιβάλλον είναι σαφώς μικρότερη. Και αν θυμάμαι καλά ο νόμος έχει στόχο την προστασία του περιβάλλοντος, τουλάχιστον αυτός είναι ο "μανδύας".

Όσον αφορά το ερώτημά σου Γιάννη.
Ο μηχανικός δεν μπορεί να βασίζεται σε εικασίες αλλά να περιορίζεται σε όσα αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις σου.
Επίσης, τα όσα καταγράφουμε αφορούν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που γίνεται η αυτοψία.
Σε μελλοντικό χρόνο ο ιδιοκτήτης μπορεί να κάνει κι άλλες αυθαιρεσίες πολλών ειδών αλλά δεν είναι δυνατόν να φέρουμε εμείς ευθύνη.
Πώς κατοχυρωνόμαστε; Με φωτογραφίες και από εκεί και πέρα είναι μόνο ο λόγος μας. Θα πρέπει όμως η άλλη πλευρά να αποδείξει ότι την ώρα της αυτοψίας που κάναμε υπήρχε η αυθαιρεσία, ήταν ορατή και εμείς σκοπίμως ή από αμέλεια δεν την καταγράψαμε.