Θέτεις ως ορισμό, ότι η αλλαγή από κατοικία (κύριο χώρο) σε Η.Χ. δεν αλλάζει χρήση. Αν τελικά υπονοεί αυτό, τότε θα δεχτώ την απάντησή σου. Διαφορετικά όπως λες και συ δεν στέκει.
Θα δεχτώ επίσης ότι ο 4178 κινείται μέσα στα πλαίσια φοροεισπρακτικής "λογικής" όχι ξεκάθαρα όμως, και βρίσκεται πολλές φορές εκτός των πολεοδομικών κανονισμών.
Μη ξεχνάς όμως ότι ο 4178 είναι και η εικόνα που θα διαμορφώσει αργότερα την ηλεκτρονική ταυτότητα των αντίστοιχων αυθαίρετων κτιρίων, νομικό πλαίσιο που κατά τη γνώμη δεν θα, και δεν θα πρέπει να κινείται στα πλαίσια φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
Ίσως τότε ο υπέρβαση του επιτρεπόμενου ποσοστού Η.Χ. από αυθαίρετους ανοιχτούς Η.Χ. να πρέπει να λογίζεται και ως υπέρβαση του Σ.Δ. που θα πρέπει να φανερώνεται στα αντίστοιχα διαγράμματα κάλυψης ή δόμησης.

Τελικά η αναξιοκρατία που ανέφερα να ταίριαζε περισσότερο στο κανονιστικό πλαίσιο δόμησης που διέπει όλη τη Νομοθεσία ακόμα και την πρόσφατη, εφόσον στηρίζεται κατά κύριο λόγο στον Σ.Δ. ενός οικοπέδου και όχι σε όγκους.
Μη τα ξαναλέμε όμως είναι γνωστές οι θέσεις μου στο θέμα αυτό.