Αγαπητέ Χάρη, προσυπογράφω σχεδόν όσα αναφέρεις.

Σε ένα μόνο διαφωνούμε νομίζω. Η κοινωνία έχει ομάδες συμφερόντων, δεν είναι αγγελικά πλασμένη. Όντως στην φράση "είναι κακό να απολύονται υπάλληλοι" θα συμφωνήσω γενικά, όπως αντίστοιχα θα συμφωνούσα για την "σπουδαιότητα της παγκόσμιας ειρήνης".

Όταν όμως υποχρεώνεται η "ομάδα" μου (των κοινών με τα δικά μου συμφέροντα) να πληρώσει αυτους τους υπαλλήλους χωρίς καν να ερωτηθεί, τότε οι παραπάνω φράσεις υπηρετούν τις διεκδικήσεις αντίπαλων κοινωνικών ομάδων μετατρεποντάς τις σε γενικό κοινωνικό ζητούμενο.

Όταν καταλάβουμε ότι έχουμε "πόλεμο" βολεμένων και μή, νεότερων και γεροντότερων, όταν σταματήσουμε να χαϊδεύουμε τα αυτιά των καλομαθημένων, τότε ίσως κάνουμε ενα βήμα μπροστά (για μας όχι για όλους). Δεν είναι δυνατό να κερδίζουν όλοι.

Δεν είναι δυνατόν να θεωρείται θεμιτή οποιδήποτε διεκδίκηση "εργαζομένων" και από την άλλη να μη συζητείται καν το αυτονόητο, δηλαδή να επιτρέπεται να δουλεύεις, ασφαλιζόμενος ΌΠΟΥ θες, χωρίς να πληρώνεις φόρο υπερ κανενός τρίτου (γιατι άραγε το 1% των αμοιβών μας διαχρονικά πηγαίνει στο ΕΜΠ? ας θεσπιστεί εθελοντική εισφορά στη σχολή αποφοίτησής μας).

Πολλοί συνάδελφοι, με λύπη μου το λέω, παρόλο που σε εργατοώρες σε σχέση με αντίστοιχους ΔΥ θα έπρεπε ήδη να είναι σε σύνταξη (δεν υπερβάλλω), είναι πλέον χρεωμένοι μέχρι το λαιμό. Παρόλα αυτα τα δράματα όμως, το σημαντικό, κατά την τρέχουσα πολιτική ορθότητα, είναι να μην απολυθεί κανεις επιστατης ή σχολικός τροχονόμος.