Σύμφωνα με την §3.5.4.α του ΚΑΝΕΠΕ, εδαφοτεχνική μελέτη απαιτείται πάντα εκτός εάν:
  • διατίθεται ήδη εδαφοτεχνική μελέτη ΚΑΙ η συμπεριφορά της θεμελίωσης είναι καλή (δηλαδή δεν έχουμε καθιζήσεις)
  • δεν διατίθεται εδαφοτεχνική μελέτη ΑΛΛΑ η συμπεριφορά της θεμελίωσης είναι καλή (δηλαδή δεν έχουμε καθιζήσεις) ΚΑΙ η επέμβαση δεν προκαλεί πρόσθετες δράσεις στο έδαφος (δηλαδή δεν έχουμε προσθήκη ή αλλαγή χρήσης και αύξηση των φορτίων)

Σ' όλες τις άλλες περιπτώσεις ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ εδαφοτεχνική μελέτη.

Έρχεται βέβαια αμέσως μετά και με την β προσθέτει δύο εξαιρέσεις του παραπάνω κανόνα.
  • κτήρια σπουδαιότητας Ι κατά ΕΚ 8-1 (§4.2.5, Πιν. 4.3)
  • κτήρια σπουδαιότητας ΙΙ κατά ΕΚ 8-1 (§4.2.5, Πιν. 4.3)

Στις περιπτώσεις αυτές, οι τιμές σχεδιασμού των εδαφικών παραμέτρων μπορούν να λαμβάνονται από τη βιβλιογραφία, βάσει της περιγραφής των εδαφικών στρωμάτων που επηρεάζονται από τη θεμελίωση.

Προκύπτουν όμως δυο ερωτηματικά:

1) Ο ΚΑΝΕΠΕ μας απαλλάσσει από εδαφοτεχνική έρευνα για κτήρια σπουδαιότητας Ι και ΙΙ ανεξαρτήτως τύπου εδάφους.
Το εθνικό προσάρτημα του ΕΚ 8-1 στην §3.1.1(4) μας απαλλάσσει από εδαφοτεχνική έρευνα τα κτήρια σπουδαίτοτητας Ι, μόνο αν το έδαφος είναι της κατηγορίας Α ή B ή C και για κτήρια σπουδαιότητας ΙΙ, μόνο αν είναι κατηγορίας Α ή Β.
Δεν θα έπρεπε να γίνεται ανάλογη διάκριση και στον ΚΑΝΕΠΕ;

2) Πώς βρίσκουμε την περιγραφή των εδαφικών στρωμάτων που επηρεάζονται από τη θεμελίωση χωρίς εδαφοτεχνική έρευνα;

Μήπως τελικά, εκ των πραγμάτων δεν ισχύει η παράγραφος 3.5.4.β του ΚΑΝΕΠΕ;