Σχεδιάζουμε ισόγεια μονοκατοικία σε περιοχή εκτός σχεδίου. Βιοκλιματική με παθητικό σχεδιασμό πρωτίστως, ενεργειακής τάξης Α+. Για εξοικονόμηση ενέργειας και ιδιαίτερα για 100% φυσικό δροσισμό το καλοκαίρι, την κάνουμε ισόγεια, σε επαφή με την γη, φύτευση τριγύρω, και μάλιστα το βόρειο τμήμα της μπαίνει αρκετά μέσα στην γη. (Μόνωση μπαίνει παντού επαρκής).Οι προσομοιώσεις με πολλαπλά εργαλεία-προγράμματα δείχνουν ότι το διώροφο θα είχε μεγαλύτερη ενεργειακή κατανάλωση, (λόγω μεγαλύτερης έκθεσης).

Ο συντελεστής Δόμησης θα αυξηθεί λοιπόν σύμφωνα με ΝΟΚ κατά 5%, λόγω του Α+. Για αύξηση κάλυψης όμως, σε περίπτωση ισόγειας κατοικίας, που γίνεται ως συνειδητή επιλογή για ελαχιστοποίηση της κατανάλωσης ενέργειας, βλέπουμε πως υπάρχει κενό στη νομοθεσία. Έτσι, αν δεχτούμε υποθετικά πως η κάλυψη δεν αυξάνεται, συρρικνώνεται τελικά όλο το σπίτι ξανά στον αρχικό ΣΔ, χωρίς το bonus 5% λόγω της χαμηλής ενεργειακής του κατανάλωσης. Αυτό που χαρίζεται δηλαδή για να υποστηριχτούν οι ενεργειακές κατασκευές, το παίρνουν πίσω. Επειδή δεν υπήρχε στον νομοθέτη η σχετική εμπειρία των κερδών ανάμεσα σε ισόγειο και διώροφο κτίσμα.

Τι κάνουμε λοιπόν αν δεν δεχτεί η αρμόδια υπηρεσία την παράλληλη αύξηση της κάλυψης; Πάμε σε Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής να λύσει το θέμα του νομοθετικού κενού; Ή πού αλλού;