Πάντως ο έλεγχος στατικής επάρκειας με χρήση ΚΑΝΕΠΕ (τριτοβάθμιος έλεγχος) είναι πρακτικά ανεφάρμοστος για απλά κτίρια κατοικιών (σπουδαιότητα Σ2), λόγω του μεγάλου κόστους διερεύνησης των ποιοτήτων και των μηχανικών χαρακτηριστικών των υλικών.

Επιπλέον, η εναλλακτική αντιμετώπιση της αντοχής ενός φορέα σε όρους μετακινήσεων και όχι δυνάμεων (push over ανάλυση), που παρέχει μεγαλύτερα περιθώρια διαθέσιμης ασφάλειας, αφορά κυρίως τις νεότερες κατασκευές όπου η πλαστιμότητα (κυρίως πυκνοί συνδετήρες) υπήρχε στη λογική σχεδιασμού.

Στις κατασκευές πριν το 1985, οι αραιοί συνδετήρες, τα ισχυρά δοκάρια και οι ασθενεις στύλοι καθιστούν την εφαρμογή της push over μη προνομιούχα σε σχέση με την συνηθισμένη δυναμική φασματική ανάλυση.

Άρα μόνη λύση είναι η εφαρμογή δευτεροβάθμιου ελέγχου (μετά τον πρωτοβάθμιο της οπτικής επιθεώρησης), απλούστερων υπολογισμών δηλαδή (βλέπε ιαπωνική και νεοζηλανδική μεθοδο) που θα απαλλάσει ή θα οδηγεί στην ανάγκη τριτοβάθμιου στις βαριές περιπτώσεις.