1. "Όλοι σε ένα ταμείο." Κατ' αρχήν σωστό μέτρο, αρκεί:
    α) όταν λέμε "όλοι" να εννοούμε ΟΛΟΙ χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση (βλ. υπαλλήλους της βουλής),
    β) όσοι ως άτομα ή ως κλάδοι, (βλ. ΤΣΜΕΔΕ) έχουν πληρώσει περισσότερα για ασφαλιστικές εισφορές ή έχουν κάνει καλύτερη-πιο συνετή διαχείριση των αποθεματικών του κλάδου, να έχουν αντίστοιχα υψηλότερες συντάξεις και να μη κληθούν απλώς να καλύψουν τρύπες άλλων ταμείων.
  2. "Όλοι, μισθωτοί, ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες κ.λπ. τις ίδιες εισφορές". Κατ' αρχήν σωστό μέτρο, αρκεί:
    α) οι εργοδοτικές εισφορές να μηδενιστούν και να προστεθούν στις εισφορές του μισθωτού με αντίστοιχη αύξηση των μικτών μισθών ώστε τα καθαρά να είναι τα ίδια και
    β) το ύψος των εισφορών να είναι εύλογο!
  3. Εισφορές για υγειονομική περίθαλψη. Αν δεν επιθυμούμε τον ανασφάλιστο ασθενή να τον πετάμε στον δρόμο, θα πρέπει να καταργηθούν και το κόστος να καλύπτεται από τη φορολογία.
  4. Εισφορές για εφάπαξ. Θα πρέπει να γίνουν προαιρετικές διότι το εφάπαξ δεν καλύπτει τις βασικές ανάγκες που καλύπτει η σύνταξη. Επίσης, το εφάπαξ θα πρέπει να είναι απολύτως ανταποδοτικό, δηλαδή οι όποιες εισφορές να μπαίνουν σε έναν κουμπάρα που μετά από δεδομένο χρονικό διάστημα και αναλόγως της διαχείρισης θα αποδώσουν συγκεκριμένο ποσό. Όποιος δεν επιθυμεί να συνεχίσει να πληρώνει τον κλάδο εφάπαξ θα λάβει ποσό ανάλογο με ό,τι έχει πληρώσει μέχρι σήμερα.
  5. Εισφορές για επικουρική σύνταξη. Θα πρέπει να ενσωματωθούν στις εισφορές της κύριας σύνταξης. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαιρούμε τη σύνταξη και τις αντίστοιχες εισφορές σε "κύρια" και "επικουρική" εκτός εάν θέλουμε να κάνουμε επικοινωνιακά παιχνίδια λέγοντας δεν θα μειώσουμε τις κύριες αλλά μόνο τις επικουρικές συντάξεις.
  6. "Εισφορές υπέρ ΟΑΕΔ". Κατ' αρχήν σωστό μέτρο, αρκεί:
    Να μπορούν ΟΛΟΙ, ακόμα και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, να λάβουν αυτό το επίδομα με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις να ισχύουν για μισθωτούς και ελεύθερους επαγγελματίες.
  7. "Σύνδεση εισφορών και εισοδήματος". Κατ' αρχήν σωστό μέτρο, αρκεί:
    Κάτω από ένα εισόδημα να υπάρχει πλήρης απαλλαγή πληρωμής εισφορών     και όχι ελάχιστο ποσό. Αναλόγως του ατομικού/οικογενειακού εισοδήματος και του πλήθους των τέκνων και προστατευόμενων μελών θα πρέπει να καθορίζεται ένα ελάχιστο ποσό που απαιτείται για τη διαβίωση. Κάτω απ' αυτό το ποσό είναι παράλογο, ανάλγητο και απάνθρωπο να χρεώνονται είτε φόροι είτε εισφορές.
  8. "Εθνική + αναλογική σύνταξη". Σωστό μέτρο.
  9. "Αναλογική σύνταξη σύμφωνα με το σύνολο των ετών ασφάλισης και των εισφορών που έχουν πληρωθεί". Σωστό μέτρο.
  10. "Ποσοστά αναπλήρωσης". Να γίνουν ίσα για ΟΛΑ τα πρώτα 40 χρόνια και να αυξάνονται κλιμακωτά μόνο μετά τα 40 έτη ώστε να δίνεται κίνητρο για όποιον επιθυμεί να συνεχίσει να εργάζεται και να πληρώνει εισφορές.
    Το ύψος του ποσοστού των πρώτων 40 ετών πρέπει να συνδέεται με το ΑΕΠ και τα οικονομικά των ταμείων. Υψηλότερα ποσοστά απ' όσα "σηκώνει" το σύστημα λειτουργούν εις βάρος των νεώτερων, των παιδιών μας και χαμηλότερα ποσοστά λειτουργούν εις βάρος των συνταξιούχων.
  11. "Ύψος εισφορών". Το πιο σημαντικό το αφήσαμε για το τέλος. Αν τα ποσοστά των ασφαλιστικών εισφορών δεν είναι εύλογα και το όλο σύστημα δεν είναι δίκαιο, όπως είπαμε παραπάνω, θα έχουμε:
    α) κλείσιμο επιχειρήσεων,
    β) μετεγκατάσταση σε πιο φιλικές προς τον επιχειρηματία χώρες όπως Βουλγαρία, Σκόπια, Αλβανία!, Κύπρος, Μάλτα, Η.Β.,
    γ) μετανάστευση των ελευθέρων επαγγελματιών,
    δ) τεράστια φοροδιαφυγή.
    Κατά την άποψή μου, ένα εύλογο ποσοστό εισφορών δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο του 20% και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ξεπερνά (με τα σημερινά δεδομένα) τις 6.000€/έτος (500€/μήνα). Το ορθότερο θα ήταν να είναι κλιμακωτό αυτό το ποσοστό, αναλόγως του ύψους του φορολογητέου εισοδήματος.