Ποιοι είναι οι λόγοι διακριτοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης σε ΑΕΙ & ΑΤΕΙ;

[kostaspde]

3. Ο χρόνος σπουδών τους να είναι 4 χρόνια καθαρά (χωρίς το τελευταίο εξάμηνο να είναι αφιερωμένο σε πτυχιακή εργασία).
4. Ο χρόνος σπουδών στα ΑΕΙ** να μειωθεί σε 4 χρόνια καθαρά (χωρίς το τελευταίο εξάμηνο να είναι αφιερωμένο σε διπλωματική εργασία).
6. Να είναι δυνατή η μετακίνηση από το ένα τμήμα στο άλλο μετά από τα δύο πρώτα έτη με βασικά μαθήματα, χωρίς εξετάσεις, για περιορισμένο αριθμό φοιτητών, με κριτήριο το βαθμό στα μέχρι τότε υποχρεωτικά κοινά μαθήματα (μαθηματικά, αντοχές υλικών κ.λπ.)*** και να αναγνωρίζονται οι βαθμοί στα μαθήματα αυτά.
7. Μετά το βασικό πτυχίο να μπορεί πχ ο δομοστατικός να κάνει "master" πχ στην υδραυλική και να πάρει και το δίπλωμα του υδραυλικού μηχανικού.
Αντί ΤΕΙ να δημιουργηθούν σχολές εργοδηγών, μπετατζήδων, σιδεράδων κ.λπ. και να μην μπορεί ο καθένας να δηλώνει ό,τι θέλει. Όπως για τον υδραυλικό και τον ηλεκτρολόγο απαιτούνται σπουδές και πτυχίο έτσι θα έπρεπε να είναι για όλους όσους ασχολούνται με κατασκευές.

Συμφωνώ απολύτως στα υπόλοιπα, έχω όμως μερικές ενστάσεις σε αυτά που παραθέτω.
Το μόνο εύκολο είναι να βάλουμε 5 "χαζά" μαθήματα ίσα-ίσα να συμπληρώσουμε ένα εξάμηνο στα ΤΕΙ. Και τι έγινε;
Για τα πολυτεχνεία δε μπορώ να εκφέρω άποψη συγκεκριμένη γιατί δεν είμαι "από μέσα". Καλύτερα να μιλάνε όσοι ξέρουν και όχι αυτοί που υποθέτουν και φαντάζονται.
Συμφωνώ και με την μετακίνηση από τμήμα σε τμήμα αλλά θέλω να συνδυάσω αυτήν την άποψη με το 7.
To master έχει (ή θα έπρεπε να έχει) άλλου είδους χαρακτήρα. Να είναι πάνω στην ειδικότητά του καθενός ή σε ευρύτερο τομέα. Πχ αν είσαι δομοστατικός να είναι ένα master σαν αυτό του ΕΑΠ "σεισμική μηχανική και αντισεισμικές κατασκευές" και ένα πιο ευρύτερο για όλες τις παρεμφερείς ειδικότητες "διαχείριση τεχνικών έργων".
Το master πάνω σε άλλη ειδικότητα νομίζω ότι είναι λάθος. Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με διαφορετική ειδικότητα (πχ ένας δομοστατικός που θέλει υδραυλικά και συγκοινωνιακά) να επιστρέφει στα θρανία (εφόσον δεν τα έχει διδαχθεί) και με κάποια ειδικά και ταχύρυθμα προγράμματα να καλύπτει την ύλη της σχολής για την συγκεκριμένη ειδικότητα. Μετά αν θέλει ας κάνει και master πάνω σε αυτά.
Μετά θα ήθελα να πω κάτι για τα ΤΕΙ και τις βάσεις τους. Πρέπει επειγόντως να αλλάξει ο τρόπος εισαγωγής. Μπαίνουν πολλοί στα χαμηλόβαθμα ΤΕΙ κατά εκατοντάδες και τα παρατούν επίσης κατά εκατοντάδες. Ευσταθεί ως κάποιο βαθμό το επιχείρημα των αποφοίτων Πολυτεχνικών σχολών περί βαθμού εισαγωγής, αλλά όχι κατά τον τρόπο που το δείχνουν πως το εννοούν. Μπαίνει κόσμος για τον οποίο το κράτος σπαταλά λεφτά, και μετά από δυο τρία εξάμηνα αποτυχίας τα παρατούν (αν έχουν και λίγο φιλότιμο) αλλιώς κάθονται και παριστάνουν τους αιώνιους φοιτητές. Πρέπει να ανεβεί η βάση ή ακόμη καλύτερα να θεσπιστούν κριτήρια για να μπαίνεις σε κάθε σχολή. Στην τελική ας περιορίσουν τον αριθμό των θέσεων για να ανεβεί η βάση της κάθε σχολής.
Αν τελικά καταλήξουμε σε σύστημα ενιαίας ανώτατης εκπαίδευσης και τα ΤΕΙ απορροφηθούν από τα Πολυτεχνεία, πιστεύω ότι η διδακτέα πρέπει να υπάρχει σε δύο επίπεδα. Το πρώτο για όσους έχουν βλέψεις για ακαδημαϊκή καριέρα, ερευνητικό ενδιαφέρον, ανάπτυξη λογισμικών, και το δεύτερο επίπεδο για μηχανικούς "προς κατανάλωση", δηλαδή να ξέρουν αυτά που απαιτεί η αγορά. Όλα όμως υπό την ίδια στέγη για να υπάρχει καλύτερος συντονισμός και αποτέλεσμα, και για να αποφευχθούν πόλεμοι "εμείς vs εσείς". Με αυτόν τον τρόπο δεν κάνουν όλοι τα πάντα (πχ καθηγητές που εκπονούν και μελέτες αφήνοντας στην ανεργία νέους), αλλά καθένας προορίζεται για συγκεκριμένο σκοπό και δε θα έχουμε τόσο μεγάλο πλεόνασμα σε μηχανικούς, θα παράγουμε και έρευνα επιτυγχάνοντας καινοτομίες τις οποίες θα μπορούμε να "λανσάρουμε" και έξω, συμβάλλοντας έτσι ακόμη πιο σημαντικά στην ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας.
Επιτέλους αντί να αναρωτιόμαστε γιατί οι ξένοι τα καταφέρνουν κι εμείς ακόμη "μαλώνουμε" για τον ποιανού κράτος εκπαιδευτικό σύστημα θα προσπαθήσουμε να αντιγράψουμε, ας δημιουργήσουμε το δικό μας σύστημα, προσαρμοσμένο στις δικές μας ανάγκες και να εκμεταλλευτούμε τις ιδιαιτερότητες της χώρας μας. Υπάχρουν λύσεις για όλα. Και για την εκπαίδευση και για την οινομία και για όλα. Το θέμα είναι όμως κατά πόσο πραγματικά θέλουμε να τις όποιες αλλαγές και αν τελικά από τις αμπελοφιλοσοφίες περάσουμε ποτέ στην πράξη και τα έργα.