Απαραίτητες συνθήκες για μη στρεπτική παραμόρφωση

Στον ΕΑΚ 4.1.4.2 β [2] αναφέρεται:

Παράθεση:

---

[3] Η διαταξη των τοιχωματων πρεπει να ειναι τετοια ωστε να αποκλειει τον σχηματισμο μαλακου οροφου μεσω στρεπτικης παραμορφωσης του κτιριου. Αυτο θεωρειται οτι εξασφαλιζεται αν ικανοποιειται μία απο τις ακολουθες συνθηκες:

i) Εάν σε κάθε όροφο, πλην του ανωτάτου, και σε μία τουλάχιστον διεύθυνση, διατίθενται εκατέρωθεν του Κ.Μ. δύο τουλάχιστον παράλληλα τοιχώματα η απόσταση των οποίων υπερβαίνει το 1/3 της αντίστοιχης διάστασης κάτοψης του στατικού συστήματος του κτιρίου και ικανοποιείται η συνθήκη nv>0.60 (Ε.Α.Κ. 4.1.4.2 [3] β).

ii) ρm>r (Ε.Α.Κ. 4.1.4.2 [3] β).

iii) MP1>r, MP2>r, δηλαδή οι δύο πρώτες σημαντικές ιδιομορφές να είναι κυρίως μεταφορικές (Ε.Α.Κ. 4.1.4.2 [3] γ)

---

στις μελετες το i) σιγουρα μπορει να ικανοποιηθει.

Με τα αλλα δύο (ii & iii) τι γινεται? ικανοποιουνται παντα?

Το (i) δεν ικανοποιείται πάντα. Πρέπει ο μελετητής να φροντίσει γι αυτό.
Βέβαια, στις πλείστες των περιπτώσεων είναι εύκολο να ικανοποιηθεί.
Σκεφτείτε όμως την περίπτωση γωνιακής οικοδομής με κατάστημα στο ισόγειο όπου οι ιδιοκτήτες δεν επιθυμούν καθόλου τοιχία στις δύο προσόψεις.

Τα κριτήρια (ii) και (iii) σ' άλλες περιπτώσεις ικανοποιούνται και σ' άλλες όχι.

Σημασία έχει ότι δεν απαιτείται να ικανοποιούνται όλα ταυτόχρονα αλλά ένα τουλάχιστον απ' αυτά.

Συμφωνώ.

Πάντως στην πράξη τα ii και ii δεν ικανοποιούνται πάντα, αυτο ήθελα να μάθω.

Θα με προβλημάτιζε όμως μια οικοδομή που θα ικανοποιούσε μόνο το i και κανένα από τα ii και iii.

Εξαρτάται από το κτήριο. Τι ολικό ύψος έχει, πόσους ορόφους, τι κάτοψη, τι είδους είναι τα πιο απομακρυσμένα κατακόρυφα στοιχεία από το ΚΕΣ που καταπονούνται περισσότερο από τη στρέψη κ.λπ.