Ειδική Προδιαγραφή ΣΚ-300 "Σκυρόδεμα μικρού όγκου"

Την προδιαγραφή μπορείτε να την κατεβάσετε από ΕΔΩ.

Yπαρχει η σκεψη να συνταχθει μια προδιαγραφη για σκυροδεμα σε απομεμακρυσμενες περιοχες, νησιωτικο, ορεινων τοποθεσιων, το οποιο θα γινεται με μικρους φορητους αναμικτηρες (μπετονιερες, τυπου "Ρομποκα") και τυποποιημενες αναλογιες για σκυροδεμα εως και C16/20 - C20/25 (πιθανως), με κατ' ογκον προσθηκη υλικων.

π.χ. για ενα χαρμανι 1/7 του m3 ( 140 lit)

• Τσιμέντο = 1 σάκκος (50kg)
• Νερό = 1,5 δοχεία (ντενεκέ)
• Άμμος = 1,5 καροτσάκι
• Χαλίκι = 1,5 καροτσάκι
• Πρόσθετο= 0,5 kg (θα διαλυθεί μέσα στο νερό ανάμιξης
• Ανάμιξη στην μπετονιέρα για τουλαχιστον 1' λεπτο.

Αυτο ειναι ενα χαρμανι περιπου 2 καροτσακια σκυροδεμα, 1/7 m3, και αν παρουμε δοκιμια θα πιστοποιησουμε την αντοχη του, πιθανότατα, C16/20 ή ίσως και C20/25.

Στα νησιά και μάλιστα στα μικρά, υπάρχει μέγα θέμα.
Δεν υπάρχουν κοντά πιστοποιημένα εργαστήρια, οι δρόμοι είναι στενοί μέσα στους οικισμούς και μετά πώς να εφαρμόσει ο συνάδελφος μηχανικός το ΚΤΣ-97.

Βρίσκω την παραπάνω σκέψη πολύ σωστή, αλλά όταν θα έρθει με το καλό ο ΚΤΣ-2013, που θα απαιτεί σκυρόδεμα κατηγορίας C30/37 για παραθαλάσσιες περιοχές, όλοι εκ των πραγμάτων θα παρανομούν!
Ήδη με τους ευρωκώδικες έχουμε οδηγηθεί σε χρήση C25/30 προκειμένου να περιορίσουμε τα μήκη αγκύρωσης/ενώσεων και τις ελάχιστες διαστάσεις των στύλων.

Τέτοιες κατηγορίες σκυροδέματος πώς θα επιτυγχάνονται σ' αυτές τις περιοχές;
Τα τοπικά εργοστάσια σκυροδέματος, όπου υπάρχουν και σε πολλά νησιά είναι μονοπώλια, είναι πιστοποιημένα για την παραγωγή C25/30 και C30/37;
Και τι να κάνει ο μηχανικός, να φέρει σκυρόδεμα με το πλοίο της γραμμής που θέλει πάνω από δύο ώρες για να φτάσει στο εργοτάξιο;
Τα ερωτήματα είναι ρητορικά!