Εκτυπώσιμη Έκδοση
Πώς καθορίζετε/τροποποιείτε τον άνω/κάτω οπλισμό δοκών, ώστε να μπορούν να υπάρξουν ικανοποιητικές συνθήκες για την σκυροδέτηση/συμπύκνωση?
Mία λογική είναι η εξής:
3 Φ16 χωρανε σε 25αρι δοκάρι, με την προυποθεση οτι θα αφεθεί ενα κενο για τον δονητή.
Δηλαδή:
3X1,6=4,8
2X3,7=7,4
6cm (για Φ60 δονητη ο οποιος εχει ακτινα επιρροης 25 cm αρα επαρκει για τη δονηση της δοκου)
1,6 (2Φ8 συνδετηρες)
συνολο 19,8cm
μενει 2,6cm/παρεια για επικαλυψη.
Λαμβάνετε τέτοια μέριμνα και για τα κάτω σίδερα?
Αν χρησιμοποιήσουμε γρμπιλομπετόν με μέγιστο κόκκο αδρανών Φ16, η ελάχιστη απόσταση μεταξύ των ράβδων περιορίζεται σε 2cm αντί για 3,6cm.
Έτσι χωρούν και 4Φ16.
Επίσης αν ο δονητής μπαίνει από το πλάι, από την πλάκα τότε μπορούμε να βάλουμε και 5ο σίδερο σε δοκό πλάτους 25cm.
Αν όμως η δοκός έχει ύψος τότε η δόνηση θα περιοριστεί στο άνω μέρος της.
Αυτό που βλέπω να γίνεται στην πράξη είναι να μην τηρούνται όλες οι κανονιστικές διατάξεις και πώς να γίνει αυτό όταν προκύπτει τόσος πολύς οπλισμός.
Η λύση είναι μία και λέγεται αυτοσυμπυκνούμενο σκυρόδεμα.
σε ενδιαμεσο κομβο στην ανω παρεια, οπου εχουμε 4φ14 απο το ενα ανοιγμα και 4φ16 απο το αλλο, (προεκτεινονται εκατερωθεν των παρειων του κομβου), αναγκαστικα στα μηκη αλληλοκαλυψης των ραβδων θα εχω επαφη των 8 συνολικα σιδερων.
Μπορω να τα κανω λοιπον στα μηκη της αλληλοκαλυψης ως δεσμες, αλλα ο ΕΚΩΣ17.12 προβλεπει την ιδια διατομη ραβδων στις δεσμες.
Αναγκαστικα θα πρεπει να γινουν σε αναλογες περιπτωσεις ολες οι ραβδοι της δοκοσειρας της ιδιας διατομης?