---
Εκτυπώσιμη Έκδοση
---
1. προσομοιώνεις το τοιχείο σου με κάποιον από τους 3 τρόπους. (μοντέλο smith, διαγώνιοι, δοκοί σε υποστ/τα- προσωπικά προσομοιώνω πάντα με τον τελευταίο τρόπο)
2. επιλέγεις την πεδιλοδοκό σου, της δίνεις διαστάσεις, ξεκλικάρεις τα rigid offsets και επιλέγεις εισαγωγή κεντρικά.
3. έχεις απεπιλέξει την επιλογή autotrim (εμφάνιση-διακόπτες-autotrim ) και εισάγεις τα πεδιλοδοκάρια κεντροβαρικά από κόμβο σε κόμβο τοιχείου (όσα τα μέλη του τοιχείου υπογείου, τόσα και τα πεδιλοδοκάρια από κάτω τους).
4. δεν χρειάζεται στην στάθμη της θεμελίωσης σύνδεση των μελών του τοιχείου του υπογείου με ράβδους άπειρης ακαμψίας.
Tα παραπάνω κατόπιν αρκετής συζήτησης με τον κ. τσιαμτσακίρη της ace hellas.
Αν κάνεις ένα παράδειγμα θα δεις ότι με κλικαρισμένες τις άκαμπτες απολήξεις στις πεδιλοδοκούς, στο 3διάστατο το πεδιλοδοκάρι φαίνεται σαν μετατοπισμένο προς τα πάνω, ενώ αν τις ξεκλικάρεις φαίνεται κανονικά κάτω από το τοιχίο του υπογείου. αναρωτιέμαι τώρα, έχει φυσικό νόημα η άκαμπτη απόληξη σέ θεμελίωση ?προσπαθώ να θυμηθώ αν μου είχε πει κάτι άλλο ο τσιαμ..
Μπορείς να επιλέξες τους κόμβους σου και με παράθυρο, αρκεί να έχεις σβηστό το ortho, πρέπει η ένωση να είναι πάντα κεντροβαρικά.
Στο 4ο συμφωνούμε.