Efpalinos & howard_roark
μπορείτε να δώσετε κάποια επιπλέον στοιχεία για το εν λόγω βιβλίο?
Εκτυπώσιμη Έκδοση
Efpalinos & howard_roark
μπορείτε να δώσετε κάποια επιπλέον στοιχεία για το εν λόγω βιβλίο?
Kαι βασικά αν έχει μεταφραστεί ελληνικά και με ποιο τίτλο για να γίνουν τα απαραίτητα googlαρισματα
Howard, έχεις καμία σχέση με κάποιον Roark που έγραφε στους e-roosters?
Το "Fountainhead" είναι ένα πολύ καλό βιβλίο όμως το ιδεολογικό υπόβαθρο της συγγραφέως που χρησιμοποιεί το βιβλίο ως μέσον προπαγάνδας είναι το λιγότερο, ατυχής. (Ακόμη και σήμερα στην Αμερική τα βιβλία της περιέχουν ένθετα με συστάσεις για εγγραφή και συνδρομή στο κίνημα του "Αντικειμενισμού" ("Objectivism") που ή ίδια ενέπνευσε, αλλά αργότερα απαρνήθηκε γιατί ο πρωτεργάτης και εραστής της την κεράτωσε.(!)
Θα ήταν λοιπόν πολύ καλύτερα εάν επέλεγε ένα καλλιτέχνη (π.χ ένα ζωγράφο) για το κεντρικό ρόλο του "ηρωικού" Howard Roark - δηλαδή ένα ρόλο στον οποίο θα ταίριαζε ο αντικειμενικά (ω, τι ειρωνεία η χρήση αυτής της λέξης!) ακραίος ατομικισμός. Η αρχιτεκτονική σύνθεση, σε αντίθεση με ένα έργο εικαστικής τέχνης, που συνήθως έιναι προϊόν ατομικής προσπάθειας, απαιτεί συνέργεια και οργανωμένη συλλογική προσπάθεια. Η Αυν Ραντ εσκεμμένα χρησιμοποιεί τον αρχιτέκτονα και την αρχιτεκτονική ως σύμβολα μιας νέας δυναμικής, που έχει ως βάση τον ακραίο φιλελευθερισμό, σε μια εποχή (WWII) που υπήρχε η ανάγκη για ελευθερία, και νέα ιδανικά. Λίγοι ίσως γνωρίζουν πως αυτή η γυναίκα που ενέπνευσε μεγάλα μυαλά οπός τον τέως πρόεδρο της κεντρικής αμερικανικής τράπεζας (Alan Greenspan, FED) ήταν μια βαθιά πικραμένη, μετανάστης που δεινοπάθησε και μίσησε τη πατρίδα της, τη κομουνιστική Ρωσία. Επαναλαμβάνω λοιπόν για άλλη μια φορά ότι ενώ γράφει εμπνευσμένα και σαγηνευτικά προωθεί ένα ασύστολο φιλελευθερισμό - (ο οποίος αξιολογήθηκε ανάλογα τα τελευταία χρόνια της διεθνούς οικονομικής κρίσης - Ο Greenspan, για πολλούς ο πατέρας της κρίσης και πρωτεργάτης του νεοφιλελευθερισμού σε μια σπάνια στιγμή αυτοκριτικής και ενώπιον εξεταστικής επιτροπής στο Καπιτώλιο, είπε το περίφημο "I was wrong") - με έναν ακραίο, μονόπλευρο φανατισμό. Λίγο οξύμωρο δεν νομίζετε?
Sundance, Kostas παραπάνω έδωσα σύνδεσμο με το βιβλίο που έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά (σε 2 βιβλία) και εδώ - Αυν Ραντ, "Κοντα στον Ουρανό"
efpalinos, διαφωνώ με αρκετά απο αυτά που γράφεις φίλε μου.
επι του φιλοσοφικού περιεχομένου : η Rand καταρχήν ποτέ δεν απαρνήθηκε τις αρχές της, διαφώνησε με την πορεία του ιδρύματος που είχε ιδρύσει η ίδια οταν εχασε τον ελεγχο και τον πήρε ο όντως εραστής της και μετά αντικείμενο εχθρότητας λόγω απιστίας (κι ας ειχε απατησει κι εκεινη τον αντρα της, με τη διαφορα οτι εκεινη ηταν ειλικρινης ενω ο εραστης της οχι)
Η οντως φιλελευθερη θεωρία της μπορεί να ακούγεται σκληρή για πολλούς αλλά εμπεριέχει κατ' εμέ μεγάλα μαθήματα για όλους.
Το βιβλιο μπορει να εκδοθηκε το 43 ή το 44 αλλα είχε γραφτει στην προηγουμενη δεκαετια. Σιγουρα η Rand επηρρεαστηκε απο την φυγη της οικογενειας της απο την κομμουνιστικη Σοβιετικη Ένωση αλλα πικραμενη δεν ηταν αφου εζησε πλουσια ζωη χαρη στα βιβλια της και στον γαμο της με εναν αντρα που την υπεραγαπουσε και τη θαυμαζε.
Για την αξιολογηση της φιλοσοφιας της να θεσω μονο το παρακατω ερωτημα: ειχε αδικο η Rand που κατηγορησε τον κολλεκτιβισμο και τον σοσιαλισμο και προτεινε την ατομικοτητα και την ιδιωτικη πρωτοβουλια, εν ετει 1935-45? Η ιστορια απο το 34 που αρχισε να γραφει μεχρι το 1945 ή και το 2007 τι μας εδειξε? Το να κρινουμε με βαση ενα προσφατο γεγονος, τη χρηματοοικονομικη κριση του 2008 ενα βιβλιο και μια φιλοσοφια του 1935-40 (και οταν για 60 χρονια μαλλον εδειχνε να εχει δικιο η Rand) είναι λιγο μετα Χριστον προφητείες. Εξάλλου το καπιταλιστικο συστημα και ο φιλελευθερισμος δεν απετυχε επειδη περασαμε μια κριση (που εχουμε ξαναπερασει) - αποτυχια θα ηταν να συνεβαιναν στα καπιταλιστικα κρατη αυτα που συνεβησαν στα κομμουνιστικα το 89. Αυτο θα ηταν αποτυχια και αποδοκιμασια του καπιταλισμου.
Επι του φιλοσοφικου της προτεινω στην παρεα το αλλο της μεγαλο βιβλιο, το Atlas Shrugged, οπου η φιλοσοφια της αποκαλυπτεται. Ενα βιβλιο για μενα μεγαλειωδες και αριστουργηματικο, αλλα και δυσπεμπτο για καποιον που ξεκιναει να το διαβασει εχοντας μυαλο επηρρεασμενο απο τα ελληνικα γεγονοτα της συγχρονης ιστοριας. Εμενα προσωπικα τα βιβλια της μου αλλαξαν τον τροπο που αντιμετωπιζω τους ανθρωπους που εχουν διαφορετικη κοσμοθεωρια απο την δικη μου.
Αλλά θα βγούμε εκτός θέματος.
Επί του παραδείγματος της αρχιτεκτονικής στο βιβλίο:
αρκετές φορές περιγράφει τον Roark να συνεργαζεται με στατικό, και βέβαια υπάρχει η μεγάλη φιλία του με τον γλύπτη που κάνει το άγαλμα που αποτελεί το κεντρικό θέμα του ναού που σχεδιαζει στο μέσο του βιβλίου, στον οποίο μάλιστα υποτάσεται πλήρως σαν αρχιτέκτονας και τον αφήνει να κάνει ο,τι θέλει αφού του έχει εξηγήσει τον χώρο στον οποίο θα φιλοξενηθεί το άγαλμα.
Η κεντρική ιδέα του βιβλίου, η μάχη δηλαδή του ενός εναντι των πολλών, βρήκε για μένα το τέλειο παράδειγμα στην σύγχρονη της Rand μάχη μεταξύ του αναδυόμενου τότε μοντέρνου κινήματος και της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, τότε στην αμερική το greek & roman revival ή άλλα στυλ που κοιτάζαν στο παρελθόν.
H Rand οπως προκύπτει απο τους βιογράφους της και παρόλο που το αρνήθηκε η ίδια, είχε γοητευτεί από την προσωπικότητα του Frank Loyd Wright, ο οποίος για τους σύγχρονούς του ήταν βασικά ένας εκκεντρικός και δύσκολος τύπος που πήγε αντίθετα σε όλα τα κατεστημένα. Αυτό της έδωσε την ιδέα να χρησιμοποιήσει για το κατα βάση φιλοσοφικό της βιβλίο το παράδειγμα της αρχιτεκτονικής.
Το οτι δημιουργησε μια φιγούρα σαν τον Howard Roark ηταν μια ευτυχής παρενέργεια, αφού υπαρχει μεν το βασικο φιλοσοφικό της μήνυμα με το οποίο μπορεί καποιος να διαφωνει ή να συμφωνεί αλλα αυτα προκύπτουν για οσους το ψάξουν πιο βαθιά.
Στην πρωτη αναγνωση, αυτο που μενει είναι η λατρεια για την δημιουργεια, η αξιοπρεπεια ενος αρχιτεκτονα ή και καθε επαγγελματια που δημιουργει, η αρνηση στον συμβιβασμο και το παθος με το οποιο πρεπει να αντιμετωπιζεται η ζωη. Ωραιες εννοιες για να περιγραψεις σε καποιον τι ειναι αρχιτεκτονικη.
Howard χαίρομαι που έχεις μια καλή και πολύ συγκροτημένη άποψη για το βιβλίο. Οπότε θα περιμένω ανάλογες αναλύσεις & τροφή για σκέψη για άλλα βιβλία και γενικώς άλλα θέματα! :) Μην ξεχνάς πως το βιβλίο πρώτος το πρότεινα εδώ για τα πολλά και ενδιαφέροντα μηνύματα που προσφέρει. Σαφώς δεν προσπάθησα να κρίνω ένα βιβλίο μέσα από μια θεωρία /ιδεολογία που αντιπροσωπεύει η συγγραφέας ή από τη ζωή της απλά να δώσω ένα ευρύτερο πλαίσιο. Μου προξένησες τη ανάγκη μετά την "έντονη" προτροπή σου για την "ανάγκη ανάγνωσής" του - πολύ απλά σκέφτηκα να αντισταθμίσω με αναφορά σε μερικά σημεία που επιδέχονται κριτική. Ο κάθε αναγνώστης θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Πάνε χρόνια που το διάβασα και φυσικά πολύ πιθανό να μη θυμάμαι βασικές λεπτομέρειες. Πάντως αυτό που μου έχει μείνει από την υπόθεση αλλά και την γενική αίσθηση που προξενούσε είναι πως ο Ροαρκ ήταν παθιασμένος σε τέτοιο βαθμό, που έφτανε και ξεπερνούσε τα όρια του τρελού φανατικού. Γενικά δεν παρουσιαζόταν η αρχιτεκτονική ως προσπάθεια συλλογικής εργασίας αλλά ως το αποτέλεσμα μιας υπερβολικά εγωιστικής, ασυμβίβαστης επιμονής σε ένα "ιδανικό", ατομικό όραμα. Το ότι την έβρισκε με ένα συγκεκριμένο γλύπτη δεν κάνει το έργο του συλλογικό. Αυτό το μοντέλο εργασίας και δημιουργίας δεν με εκφράζει και πιστεύω ότι πιθανόν να αποτελεί κακό πρότυπο για νέους αρχιτέκτονες. (ως γνωστόν έχουν παραφουσκωμένα, υπεροπτικά μυαλά)
@ efpalinos
η δευτερολογια σου με καλυψε απολυτως!
οντως παρουσιαζεται ο roark σαν ενας φανατικος. Ομως δες αν θελεις τα σχολια μου στο θεμα περι εξαρτησης ΠΜ και ΑΜ στο αλλο φορουμ και θα δεις πως αυτη τη θεωρια περι αρχιτεκτονικης δημιουργειας εγω την πιστευω πολυ.
Γραφεις περικαι εγω πιστευω πως για να μεγαλουργησει ενας αρχιτεκτονας, αυτο απαιτειται. Βεβαια ή που θα τον παρουν με τα λεμονια ή θα του δώσουν Pritzker αλλα η προσηλωση προς το ιδανικο ειναι που οδηγει και στην καθημερινη βελτίωση (ενίοτε και στο Δαφνί).... :)Παράθεση:
μιας εγωιστικής, ασυμβίβαστης επιμονής σε ένα "ιδανικό", ατομικό όραμα
Roark, για τους πετεινούς δεν απάντησες!(?) Ένα ξέρω σίγουρα και αυτό είναι μάλλον και το μεγάλο μου πρόβλημα με κάθε ιδεολογία ή απόλυτη άποψη: ανάμεσα στο άσπρο και στο μαύρο υπάρχουν άπειροι τόνοι γκρίζου.
συμφωνω για μαυρο και ασπρο γενικως και πρακτικως - θεωρητικα ομως διαφωνω.
για το αλλο οχι δεν ημουν εγω και δεν ξερω και τι ειναι αυτο. πρωτη φορα στο φορουμ το χρησιμοποιησα το alias γιατι ειχα διαβασει για πολλοστη φορα το βιβλιο προσφατως και το ειχα φρεσκο.
Επεκτείνοντας πέρα από την Αρχιτεκτονική,
τι μου θυμίζει τι μου θυμίζει;
κατηγορήθηκα γι αυτό και προσπαθούσα να εξηγήσω ότι το ατομικό όραμα μπορεί τελικά να μην είναι προσωπικό αλλά συλλογικό και ότι έτσι (ως συλλογικό) πρέπει να βρει τον δρόμο του προς την υλοποίηση, διαφορετικά δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας και δεν έχει και νόημα.
Τις περισσότερες φορές όμως είναι ένας ή μια μικρή ομάδα που κάνει το ξεκίνημα, τολμά να κάνει το πρώτο βήμα και να φανερώσει αυτό που ίσως είναι κοινή επιθυμία και όραμα πολλών που το έχουν συνειδητοποιήσει κι άλλων απογοητευμένων και συμβιβασμένων που δε γνωρίζουν τι θέλουν ή δεν έχουν πίστη σ' αυτό που θέλουν.
Αν όμως δε γίνει το πρώτο βήμα, τότε η σκέψη, η επιθυμία, το όραμα, που μπορεί να είναι κοινό σε πολλούς τελικά, θα σβήσει με τον θάνατό τους.
Σωστή παρατήρηση. Αυτό ακριβώς που λες Χάρη είναι πολύ βασικό για την Αρχιτεκτονική - να καταφέρει ο Αρχιτέκτονας να μετατρέψει το ατομικό όραμα σε συλλογικό - είτε καλείται να σχεδιάσει μικρά ιδιωτικά κτίρια είτε μεγάλα δημόσια. Από την άλλη, το όραμα του αρχιτέκτονα δεν είναι απλά κάτι που έρχεται σαν επιφοίτηση αλλά βγαίνει από πολλές διεργασίες (επιστημονικές, καλλιτεχνικές, κοινικές, πολιτικές, κα.) επιρροές, προσδοκίες. Η αρχιτεκτονική δεν έιναι απλά γλυπτική σε μεγάλη κλίμακα γιατί καλείται να επιλύσει & να εκφράσει τις ανάγκες (πρακτικές, πολιτιστικές, κ.α) των πολλών.
Συγνώμη, όλα αυτά τα υψηλά οράματα είναι η αρχιτεκτονική???
Μήπως είναι υψηλά οράματα ανθρώπων που απλά τα εκφράζουν μέσα από αυτό που ξέρουν καλύτερα ή τους αρέσει, και από το οποίο μπορούν να εκφραστούν?
Γιατί την ίδια αγάπη και οραματισμό μπορώ να βρω σε ανθρώπους όλων των επαγγελμάτων, ακόμα και των πιο ταπεινών (όπως ονομάζονται, κατά την άποψή μου μειωμένων απαιτήσεων γνώσεων) ή και των πιο υλιστικών.
Τα οράματα είναι ένας τελικός στόχος, η αρχιτεκτονική μια επιστήμη & τέχνη μαζί, ένα σύνθετο "εργαλείο" που πρώτα από όλα εκφράζει κάποια οράματα (όπως κάνει και η τέχνη) αλλά παράλληλα βρίσκει και πρακτικές λύσεις σε πραγματικά προβλήματα και επιπλέον δίνει κάποιες δυνατότητες να επιτευχθούν ορισμένα οράματα (πχ. ε΄να όμορφο, λειτουργικό σχολείο, γειτονιά, πόλη, κλπ).
Σωστά προτείνεις μια διαφοροποίηση στους τρόπους έκφρασης ενός οράματος. Ένας αρχιτέκτονας καθηγητής κάποτε μας είπε σε μια κουβέντα, "θέλετε να αλλάξετε το κόσμο?.. γράψτε βιβλία, γίνετε συγγραφείς", θέτοντας με αυτό το τρόπο τους περιορισμούς της αρχιτεκτονικής σε μια παρέα φιλόδοξων και ονειροπόλων φοιτητών.
Υψηλά ιδανικά και οράματα μπορούν να εκφραστούν σχεδόν από το κάθε τι που κάνει ένας άνθρωπος - δηλαδή παίζει μεγάλο ρόλο ο τρόπος, η τεχνική, η έκφραση κουλτούρας και όχι απλά μόνο το "εργαλείο" ή τελικό αποτέλεσμα. Από την άλλη η αρχιτεκτονική έιναι ένα πολυσύνθετο "εργαλείο" που έχει πολλές δυνατότητες. Σκέψου αυτές τις διαφοροποιήσεις: Ακρόπολη των Αθηνών - Μυκήνες, PC του 80 και PC σημαρινό, μπουζούκι και συμφωνική ορχήστρα, παραδοσιακό σπίτι στο Πήλιο - κατοικία του Α. Κωνσταντινίδη, βάρκα - αεροπλάνο, κλπ. Ακόμη να προσθέσω πως τα υψηλά οράματα μπορεί να είναι και τα φαινομενικά ποιο ταπεινά και αντιθέτως. Το φως και ο χρόνος είναι πάντα οι καλύτεροι και αυστηρότεροι κριτές.
Efpalinos, εγω δεν εχω καταλαβει τπτ απο αρχιτεκτονικη.
Πες μου σε παρακαλω κανενα βιβλιο να μπω στο θεμα.
Εχω παρει , Ching: Form, Space and Order , Analysing architecture, Atlas of novel tectonics, informal και καποια ακομη για να "εισαχθω" στη θεωρια της αρχιτεκτονικης και "θεωρια" δεν βλεπω!
--Μη μου πεις για οικοδομικη τεχνολογια, αυτη την καταλαβα (ανηκει και αυτη σε αυτο που λεμε αρχιτεκτονικη?).
--Επισης δεν θελω coffe-table βιβλια γιατι δεν εχω προφανως την ικανοτητα να "παιρνω ιδεες" απο εκει. Αυτο το να παιρνω ιδεες παλι, εγω δεν μπορεσα να το κανω ποτε.
Κατι χειροπιαστο. Πχ το 101 things... , το εχω και αυτο και δεν μπορω να πω οτι με "φωτισε". Υπαρχει τιποτα σε στυλ 1+1 κανουν 2?
για μια ιστορια της θεωριας της αρχιτεκτονικης, προτεινω Charles Jencks - διαβαζεται σαν παραμυθακι :D
ωραιο βιβλιο και ευκολοδιαβαστο για αρχη ειναι το καταπληκτικο : the mathematics of the ideal villa απο τον colin rowe
ο φιλος μου ο eisenman εχει πολυ θεωρητικο γραψιμο αλλα συγκεκριμενης θεματολογιας και αντιφατικο με τα εργα του. αλλα ωραιο βιβλιο ειναι το choral works που το εγραψε μαζι με τον φιλοσοφο jacques derida - για πιο μυημενους και μαζοχιστες. το βιβλιο εχει τρυπες παρμενες απο την κατοψη του la villete και οπου τρυπα - λειπει κειμενο - αυτο ειναι θεωρια και πραξη μαζι :D
Structur, τα βιβλία που αναφέρεις είναι πολύ καλά και προσφέρουν αρκετά πρακτικές γνώσεις που πλησιάζουν το 1+1=2 όσο αυτό είναι δυνατόν. Ειδικά του Ching είναι κλασσικό βοήθημα για φοιτητές, εξηγεί με πολύ όμορφα, κατατοπιστικά σκίτσα τη μορφολογία διάσημων κτιρίων και πως κατέληξαν σε ορισμένες φόρμες οι αρχιτέκτονες προσπαθώντας να λύσουν συγκεκριμένα πρακτικά και αισθητικά προβλήματα. Εκτός απο τη βιβλιογραφία που συλλέγουμε το παραπάνω thread έχει αρκετές προτάσεις και μικρά ερωτήματα / σαν σπαζοκεφαλιές που μπορούν να βοηθήσουν. Την "Αρχιτεκτονική της Ευτυχίας" του Μποττόν την έχεις διαβάσει?
Howard, πάνε χρόνια που έχω να διαβάσω βιβλία από αυτούς που αναφέρεις όμως είμαι της γνώμης ότι οι αρχιτέκτονες / θεωρητικοί που προτείνεις απευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά σε αρχιτέκτονες, συχνά με δυσνόητα κείμενα και γενικά πολύ εκλεκτικό, ειδικό στυλ γραφής ανάλυσης. Δεν νομίζω ότι έιναι οι Jencks, Eisenman, Rowe, ότι καλύτερο για τον μέσο αναγνώστη που ψάχνει κάτι διαφωτιστικό.
μαλλον διαφωνουμε για το ποια ειναι βιβλια αρχιτεκτονικης θεωριας :)
το βιβλιο του de botton δεν ειναι βιβλιο αρχιτεκτονικης θεωριας για μενα, σιγουρα ειναι ευκολοδιαβαστο ομως. πιο πολυ εκλαικευση μιας αισθητικης (οχι αρχιτεκτονικης) θεωριας αποτελει.
θεματα αρχιτεκτονικης θεωριας ειναι τα περι :
folding
spatial modelling & movement prediction (μαθηματικα μοντελα χωρου που προβλεπουν κινηση και αλλα χαρακτηριστικα επιτυχως)
building morphology (τυπολογια κτιριων - πολυ χρησιμο και απλο για τον νεομυηθεντα)
history of architecture (με πολλα διαθεσιμα βιβλια - κι αυτο θεωρια ειναι)
fractals (τεραστιο θεμα και παρα πολυ ενδιαφερον)
organic architecture (πώς η αρχιτεκτονικη μπορει να αντιγραψει τα τεκταινομενα στη φυση για να βρει φορμες, sustainability και αλλα χαρακτηριστικα που εξαιτιας του Corb τα χασαμε)
urban design (απο ιστορια μεχρι θεωριες)
τα λεγομενα "aesthetics" ειναι μεν θεωρια αλλα ψιλοεπικινδυνο οταν ασχολειται καποιος με μη αρχιτεκτονικη παιδεια, οπως ο de Botton και γενικα δεν ειναι και πολυ "σοβαρο" θεμα σε σχεση με πχ την μελετη της εξελιξης της κτιριακης μορφολογιας, για να πιασουμε κατι βατο.
παρολα αυτα να κανω προτασεις πιο βατες.
folding - πολυ ωραιο βιβλιαρακι το επωνυμο "folding" της Σοφιας Βυζοβιτη.
spatial modelling - τα περισσοτερα ειναι πολυ βαρια και μαθηματικα - αναζητηστε αρθρα στο environment & planning B ή γενικα αρθρα του Γιάννη Πεπονή. Για τους μαζοχιστες, Space is the Machine του Bill Hillier. Το βιβλιο του Πεπονή "Χωρο-γραφιες" ειναι απολυτως βατο για τον μη-αρχιτεκτονα, ιδιαιτερα εξυπνο και πραγματικα διασκεδαστικο για τα απιστευτα leaps που κανει το μυαλο του συγγραφεα. Είναι και στα ελληνικα.
history of architecture (με πολλα διαθεσιμα βιβλια - κι αυτο θεωρια ειναι)
fractals & organic architecture - ενα αλλο βιβλιο του Jencks, το "architecture of a jumping universe" ειναι απολυτως βατο, γραμμενο με απλη γλωσσα και ιδιαιτερα ενδιαφερον για να ξεκολλησει το μυαλο μας απο τα κουτακια του ΓΟΚ. Το συνιστω ανεπιφυλακτα.
urban design - απο Corbusier "vers un architecture" (ιδιαιτερα χρησιμο αλλα θελει διαβασμα με προσοχη να μην πιστεψει καποιος ολα αυτα που λεει με τοσο δογματισμο ο τρελο-corb) μεχρι Jacobs "death and life of great american cities"
aesthetics - robert venturi "complexity and condradiction in architecture" (καταπληκτικο βιβλιο κι ας διαφωνει καποιος)
αυτα ετσι στο ποδι -
Ευχαριστώ παιδια.
Efpalinos, η "παιδεια" που εχουμε παρει εμεις οι πολιτικοι, ειναι τετοια που το μυαλο δουλευει στην αναλυση. Οταν λοιπον εχω ενα οικοπεδο μπροστα μου και πρεπει να συνθεσω (σωστα το λεω?) τα βρισκω σκουρα.
Συνεργαζομαι φυσικα με αρχιτεκτονες αλλα εχω επιχειρησει και μονος μου οταν απεκτησα καποια γνωση στην κατασκευη. Τα βιβλια σε στυλ typology/morphology που αναφερει ο roark ειναι οντως βοηθητικα. Το form,space,order αρχισε να με εκνευριζει με την "αναλυση" point,line,space γιατι μεταπηδα μαλλον αποτομα μετα. Υστερα δεν θελω να γινω kandinsky. Δεν το απορριπτω σαν βιβλιο φυσικα αλλα εμενα δεν με πολυβοηθησε, λογω διαφορετικου υποβαθρου.
The mathematics of ideal..., space is the machine ..., που αναφερει ο roark τα χω υπ' οψιν για την επομενη αγορα. To algorithmic architecture ενος Ελληνα (μου διαφευγει τωρα), αξιζει?
Fractals και organic ενδιαφεροντα θεματα αλλα απο πρακτικη αποψη για μενα ειναι αχρειαστα μαλλον.
Δεν ξερω, πολυ μπερδεμα αυτη η αρχιτεκτονικη, δεν εχει boundaries, περιεργη :)
Ευχαριστω και παλι για τις συστασεις.
Howard, στη προκειμένη περίπτωση δεν με ενδιέφερε να προτείνω "καθαρή" θεωρία αρχιτεκτονικής όπως τη μελετά και την αντιλαμβάνεται ένας αρχιτέκτονας αλλά να κάνω προτάσεις που μπορούν πιθανόν να γεφυρώσουν κάποια από τα ερωτήματα, να δώσουν τροφή για σκέψη, στο μη ειδικό. Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της αρχιτεκτονικής είναι το υφιστάμενο υπόβαθρο ("context") και αυτό φυσικά αφορά και τον πελάτη.
σωστος και συμφωνω. αλλα ειπα να πω και τιποτα πιο περα. αληθεια οι μονοι αρχιτεκτονες εδω μεσα ειμαστε εγω εσυ κι η myri? τι εγινε ρε παιδια?
ps φιλε structur το space is the machine ειναι για πολυ μαζοχιστες - μαθηματικα αφηρημενα μοντελα, πιο πολυ urban design παραδειγματα, και πολυ μα πολυ θεωρια για perception, phenomenology και αλλα περιεργα για καποιον που δεν εχει ασχοληθει με την ιστορια της επιστημης, το λεγομενο epistemology. δεν θα στο συνιστουσα αν οπως λες ψαχνεσαι "αρχιτεκτονικα". Κι ας νομιζεις οτι δεν θα βρεις κατι πρακτικο, το architecture of a jumping universe ειναι ενα βιβλιο που θα σε βοηθησει πολυ.
Τωρα για συνθεση, σου προτεινω ανεπιφυλακτα το βιβλιο του le corbusier γιατι παρολο που εχουν ξεπεραστει οι θεωριες του, ειναι διαφωτιστικο για τον τροπο με τον οποιο σκεφτεται ο μελετητης - αυτο δηλαδη που μας λες οτι σε προβληματιζει μπροστα στο ασπρο χαρτι. Γιαυτο και το δινουν σε ολες τις αρχιτεκτονικες σχολες του κοσμου στα πρωτα ετη.
Εδώ είμαστε αλλά τρέχουμε και δεν φτάνουμε.
Εκτός αυτού έχω απομακρυνθεί λίγο τον τελευταίο καιρό από την θεωρία της σύγχρονης Αρχιτεκτονικής και πρέπει να ξαναβρώ ρυθμό.
Ευχαριστώ που μου το θυμήσατε! :)